ثبت دقیق شماره انفرادی هر دام مهم­ترین عامل برای داشتن یک برنامه موفق رکوردگیری است. مشکلاتی مانند ریزش پلاک گوش، شماره ­های ناخوانا، نور ناکافی سالن شیردوش و خطاهای انسانی در خواندن و ثبت شماره پلاک، مانع از داشتن یک برنامه ثبت رکورد موفق است. دستگاه­ های شیردوش باید به صورت دوره­ای کالیبره شوند تا حجم شیر هر گاو با خطای کمتر از 3%± اندازه­ گیری شود. عدم کالیبراسیون دقیق منجر به ثبت اشتباه تولید شیر و تحلیل نادرست عملکرد دام و گله می­گردد. نظافت و سرویس دوره­ای اجزای دستگاه­ شیردوش برای جلوگیری از خطا الزامی است. پیش از نمونه ­گیری، شیر باید به ­خوبی هوادهی شود تا ترکیبات آن (چربی، پروتئین و آب) به ­طور یکنواخت ترکیب شوند. عدم هوادهی صحیح باعث جداشدن چربی و نمونه­ گیری نادرست می­گردد. نمونه ­ها باید در ظروف استریل حاوی مواد نگهدارنده شیمیایی (مانند دی کرومات پتاسیم) جمع ­آوری شوند. این مواد از رشد باکتری­ها و تجزیه ترکیبات شیر (مانند لاکتوز) جلوگیری می­کنند. مقدار ماده نگهدارنده باید متناسب با حجم نمونه باشد تا از تخریب پارامترهای آزمایشگاهی (مانند درصد چربی) جلوگیری شود. نمونه­ ها باید حداکثر ظرف ۲۴ ساعت به آزمایشگاه منتقل شوند. تأخیر در انتقال باعث تغییرات شیمیایی مانند کاهش pH  و رشد میکروبی می­شود. بایستی از قراردادن نمونه­ ها در معرض نور خورشید یا دمای بالا خودداری شود.